زور خوابیده در جلسات فنی

چند وقتی هست درگیر چندتا تیم هستم که از نظر فنی بهشون اوکی بدم برای پروژه های مختلف و از این بابت  گروهها یا اشخاصی که خودشون ما رو پیدا میکنند یا ما اونها رو پیدا میکنیم..
بایستی پروپوزال بدن و از بعد فنی ارزیابی بشن..تا اینجاش که هیچ مشکلی نیست و اتفاقاً گروهها و تیمهای فنی در اول کار خیلی هم خوش برخورد هستند

اما یکسری نکته اخلاقی کوچیک هست که دقیقاً سر همون قضایا آدم احساس میکنه که باید با یک تیم یا نفر بخواد همکاری کنه یا نه.. که عدم دارا بودن اون نکات ریز رو من اسمشون رو گذاشتم زور خوابیده زدن در جلسات فنی..
داستان از کجا شروع میشه؟
ما دنبال تیمی هستیم که برروی فناوری یا تکنیک اکس کار کرده باشه..از طرفی من بعنوان مشاور فنی تو همون زمینه هم کار کردم ولی بنا به دلایلی نمیتونم کل پروژه رو انجام بدم.. پس باید کار برونسپاری بشه و من مشاوره بدم و ارزیابی کنم.. پروپوزال میاد از تیم دعوت میکنیم بابت مصاحبه تا جایی که مجری یا همون تیم فنی در مورد خودش حرف میزنه همه چیز خوب پیش میره یه جورایی فکر میکنی تیم ایده آل برای اینکار پیدا شده.. حالا نوبت منه که دونه دونه از ریز کار اعم از اینکه با فلان مدل برنامه نویسی یا فلان الگو طراحی کار کردن و …
بپرسم تا جایی که دقیق بشم تو فناوری اکس دقیقاً اینجاست که خیلی از مجریان فنی نمیخوان جواب بدن..
۲ دلیل داره معمولاً :
۱-دلیل اول : اینطور سوالات فنی مجری رو به این فکر وا میداره که نکنه ما کار رو بلد نیسیتم یا اصلاً نمیدونم و میخواهیم اونها رو تخلیه اطلاعاتی بکنیم.
۲-به غایت مرز بلد بودن تیم فنی رسیدیم و بیشتر از این دیگه جواب نمیده!
در مورد اول : معمولاً کارهایی که بیش از یکبار در دنیا توسط بیش از یک تیم انجام شده باشه دست یافتن بهشون خیلی سخت نیست پس همونطوری که شما بهش دسترسی پیدا کردی(در بیشتر مواقع) ما هم میتونیم بهش دسترسی پیدا کنیم حالا با کمی جستجو بیشتر یا کمتر پس وقتی وارد یک جلسه ارزیابی فنی شدید اصلاً به این نکته فکر نکنید که قراره تخلیه اطلاعاتی بشید کما اینکه  از نوع سوالاتی که قراره پرسیده بشه کاملاً مشخص میشه که در کدوم جهت جلسه در حال حرکته.. و وفتی شما امتناع میکنید یا طفره میرید از جواب دادن دقیق به سوالات وارد فاز “زور خوابیده زدن” میشید.. و طبعاً جزو آخرین کسانی خواهید بود که شاید بشه با اونها کار کرد که معمولاً هم این اتفاق نمیفته..

در مورد دوم : این دسته دوباره به دو دسته تقسیم میشه دسته اول آدمای خوبی هستن و مثلاً میگن روی این موضوع کار نکردیم یا خیلی ساده نمیدونم در واقع راه حل صادقانه رو پیش میگیرن که اتفاقاْ خیلی هم خوبه و جواب میده
و امکان همکاری هنوز با این دسته وجود داره.. اما دسته دیگری هستن که خیلی باحالن .. این دسته وقتی به مرز دانششون نزدیک میشی اول شروع میکنن به فرافکنی و از همه چیز میخوان بگن جز پروژه و در خیلی مواقع اگر ناشی باشی به بیراهه میری و وقتت تلف میشه اما اگر زرنگ باشی طرف رو برگردونی..تو هدف خودت کار به جاهای خنده دار تر هم میرسه مثلاً بحث این میشه که برفرض کدوم صفحه وب بصورت ایجکس(ajax) لود میشه و کدوم نمیشه و موقع اظهار نظر کردن همون موضوع به ظاهر ساده مشتشون باز میشه و یا خیلی از مسایل ساده یا پیچیده دیگه ایی که در یک جلسه فنی ممکنه پیش بیاد..

روی صحبت من دقیقاً با همین دسته از افرادی هست که کاملاً بازاری کار میکنند و دنبال بستن قرارداد هستند.. در صورتی که چیزی رو بلد نیستین بهترین روش صادقانه برخورد کردن با کارفرما هست بهرحال کارفرمایی که میاد:
برفرض بالغ بر چندصد میلیون هزینه سخت افزاری اعم از ساختمان و تجهیزات میکنه نمیتونه اینقدر پرت باشه که شما بتونی با فرافکنی ازش چیزی دربیاری. حتماً افرادی در اختیار اون کارفرما هستن که مو رو از ماست بکشن.. روش  شما یعنی همون زور خوابیده زدن و این روش به هیچجا راه نداره چون هرچی بریم جلوتر دست شما بیشتر رو میشه..و این شمایید که در آخر باید از در اتاق جلسات برید بیرون و تصمیم گیری نهایی رو اون مشاور فنی و مشاور مالی پشت
در بسته اتاق جلسه انجام میدن و اولین چیزی که میگن اینه که عجب تیم مسخره ایی(در بهترین و مودبانه ترین حالت ممکنه)
اگر یک روزی فقط تیم شما و تیم ما تو یک جزیره باشیم و کل بشریت به ما دو تا تیم ربط داشته طبعاً تیم ما گزینه منقرض شدن بشریت رو انتخاب میکنه!